دوشموش غم اودو کؤنلومه هیجران یاراشیقدا
گؤز یاشیمی روخساره آخیر قان یاراشیقدا
سانجیب سینه مه چرخ دنی تیر بلاسین
هئچ تیر بلا اولماز او مژگان یاراشیقدا
ترسا بالاسی گل بو قده ر ترسه دولانما
امر ائت خاچ آسیم بوینوما صنعان یاراشیقدا
هر جوور ائله سن تابلاشارام وصلینه خاطر
کسسنده اگر باشیمی قوربان یاراشیقدا
اؤلمه ز بو غریب وطنی دردیده ن ای شوخ
وصلین اولا گر بیر گئجه درمان یاراشیقدا
گر گوشه چشمینله نظر قیلسان عزیزیم
بؤرکو قویارام یانقلیجی خان یاراشیقدا
کؤنلوم آچیلار زولف سیاهین کیمی هرده ن
گولسه او لبین غنچه خندان یاراشیقدا
ناز ائیلمه گل مهمانیم اول گؤز گؤزه اگله ش
بیر چایدا صوزوم من سنه فنجان یاراشیقدا
چوخ عجز ائله دیم فرصتی گل وئرمه رقیبه
آت گزدیری او ایندیجه میدان یاراشیقدا
سن تک گولو زحمتله بئجردیم یئل آپاردی
ایندی بو منم غصه لی باغبان یاراشیقدا
سرمد چیخاجاق جانیوی حسرت بوجاغیندا
دیللرده گه زر شعریوی هذیان یاراشیقدا
گؤزومده دلبرا سن موج اشکی قانه دؤندردین
بو دونیانی فراقیندا منه زندانه دؤندردین
اوْل زلف عنبر افشانی عجب زنجیر عشق ائتدین
دالینجا بوْینوما سالدین منی هر یانه دؤندردین
یاریلدی نار حسرتدن گینه شان – شان اوْلان باغریم
اوْل چین – چین تئللر اوستونده الیکی شانه دؤندردین
اوْل گؤزکی سنده وار بالله سالار یوسفلری جاندان
منِ زارین اوْل گؤزلرله ایشین افغانه دؤندردین
دئدین تسبیحی قیر، قیردیم؛ دئدین زنّاری سال، سالدیم
فقط بیر وصلیدن اؤتری منی صنعانه دؤندردین
منه چوخ – چوخ شیریندیرکی الیندن جام زهر آلسام
دئسه ن کی وعده ی وصلی ندن هیجرانه دؤندردین ؟
رقیبیله گؤرن وقتی سنی کؤنلوم آلوْلاندی
سالیب پاک عشقیمی دیلدن دیله دستانه دؤندردین
منی اغیار آراسیندا بو قدری بسدی سیندیرما
محبتدن نه گؤردون کی سؤزون بهتانه دؤندردین
نه بیلسین سرمد آخر حسرتیمیش سئوگینین جرمی
اوْنو سن حاصلی تاراج اوْلان باغبانه دؤندردین
فکر ائدردیم یار آنار دردیم ولیکن آنمادی
من یانان تک عشق اوْدوندا یانسین آنجاق یانمادی
گولدو تا من سؤیله دیم غملر چوروتموش جسمیمی
آلدادیرمیش بیر عؤمور بیر ساختا عیشوه ایلن منی
مرغ دل بیجا یئره خالین گؤروب آلدانمادی
اوز قوْیوب قول تک اؤپنده خاک پاییندن اوْنون
بیر نظر قیقاجی باخدی شکر حقیم دانمادی
داد و فریاد ائتمه گیلن سرمد اوْلماز بیر علاج
کج قانان یارین قاناردی ایسته سیدی قانمادی
منه وعد ائیله دیگین یوْخسا صداقت بوائیمیش؟
ساتدین اغیاره منی قلبیمه داغلار چکدین
اوْل گؤزه للرده اوْلان اصل و نجابت بوائیمیش؟
قوْیمازیدیم گئده سن لحظه گؤزومده ن اویانا
منی سن ترک ائله دین شرط رفاقت بوائیمیش؟
بیر عؤمور نازینی چکدیم کی یئته م وصلینه من
نازنین لرده مگر عشوه لی وصلت بوائیمیش؟
یئتیشن کامه رقیبیمدی یانان عشقیده، من
نئیله ییم چاره نه دیر بلکه ده قسمت بوائیمیش
مهلت ایستردی ازلدن منه فرصت دئدی وئر
دوشدو فرصت الینه وئردیگی فرصت بوائیمیش
دوزدو غربتده غریبلر کی اؤله ر، جان وئرمز
دوْغما یوردومدا غریبم دئمه غربت بوائیمیش
وقت اؤتوبدور نه گره ک سئوگیلی جانان سرمد
شانسینا اوْغرایاجاق بلکه اوْل لعبت بوائیمیش
ممد آراز
ممد ابراهیموو در 14 اکتبر سال 1933 میلادی در روستای «نورس» در منطقه «شاه بوز» جمهوری خود مختار نخجوان متولد شد.
نام شعری او «آراز» بر گرفته از نام رودخانه ای است که به هنگام تقسیم شدن آذربایجان در 185 سال پیش، به مرز جدا کننده آذربایجان کنونی و ایران تبدیل شده است.آراز دانش آموخته دانشکده جغرافیا در موسسه علوم تربیتی جمهوری آذربایجان در فاصله سال های 1950 تا 1954 است.
پس از آن او سال های 1961 تا 1963 در ویراستاری انتشارات معارف در باکو کار کرد و در سال های بعد در مجله ادبی الدوز و روزنامه ادبیات و اینجه صنعت مشغول به فعالیت شد.
او افتخارات زیادی را از آن خود کرده است که از جمله آنها: قهرمان کار فرهنگی، جایزه برجسته جمهوری، شاعر مردمی و جایزه استقلال را نام برد.
از آثار او می توان به «نغمه عشق»، «پدر سه پسر»، «دنیا از آن تو، دنیا از آن من» و «صدای نوشته شده روی صخره ها» اشاره کرد. ممد آراز در اول دسامبر سال 2004 در باکو در گذشت